Κοινή Ονομασία: Γεράνι, Μολόχα, Πελαργόνιο
Λατινική Ονομασία: Pelargonium zonale
Οικογένεια: Garaniaceae
Καταγωγή: Αυτοφυές στις περισσότερες εύκρατες περιοχές
Στο γένος των πελαργόνιων συναντάμε πολλά ποώδη και θαμνώδη καλλωπιστικά φυτά. Παρακάτω περιγράφουμε σύντομα τα γνωστότερα είδη γερανιού:
Pelargonium zonale: Το γνωστό μας γεράνι. Πήρε το όνομά του από την σκούρα πράσινη ζώνη στο έλασμα των φύλλων του.
Pelargonium peltatum: Γνωστό και ως βαμβακούλα ή μαστιχιά είναι ένα γεράνι με φύλλα παρόμοια με του κισσού. Είναι κρεμόκλαδο φυτό, γι αυτό χαρακτηρίζονται και ως κρεμαστό γεράνι, με άφθονα άνθη σε ταξιανθίες που θυμίζουν μανιτάρι (σκιάδιου).
Pelargonium capitamum: Γνωστή και ως αρμπαρόριζα. Είναι φυτό με ιδιαίτερα αρωματικά φύλλα και φτάνει σε ύψος τα 90 εκατοστά.
Ετήσιο ή διετές φυτό, κοινό σε όλη την Ελλάδα, σε βραχώδεις, δασοσκεπείς περιοχές.
Το γεράνι είναι ένα ευρέως διαδεδομένο ποώδες καλλωπιστικό φυτό. Φτάνει σε ύψος τα 30-40 εκατοστά, αν και ανάλογα με την ποικιλία, μπορεί να φτάσει και το 1,5 μέτρο.
Τα χαρακτηριστικά που το κάνουν αγαπητό είναι τα μεγάλα, όμορφα άνθη του σε συνδυασμό με το εύρος της ανθοφορίας του, που αγγίζει τους 6 μήνες.
Τα συναντάμε σε κόκκινο, ροζ, μωβ και λευκό χρώμα ή και σε συνδυασμό αποχρώσεων.
Το φύλλωμά του είναι σκούρο πράσινο και διατηρείται όλο τον χρόνο. ΄Ένα ακόμη πλεονέκτημά του είναι οι μειωμένες απαιτήσεις του φυτού σε έδαφος και φροντίδα.
Τα φύλλα, τα άνθη και, σπανιότερα, οι ρίζες, χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική σαν στυπτικά, αντιαιμορραγικά και διουρητικά.
Η συλλογή του φυτού γίνεται όταν είναι ανθισμένο (άνοιξη, φθινόπωρο).
Το γεράνι καταναλώνεται ως τροφή από προνύμφες μερικών ειδών των λεπιδόπτερων.
To αιθέριο έλαιο του γερανιού είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α και C. Επίσης τα αιθέριο έλαιο του απομακρύνει τις ψείρες και τα κουνούπια.
Λόγω του χρωμάτων των λουλουδιών του, σε συνδυασμό με άλλα καλλωπιστικά φυτά και θάμνους δημιουργεί όμορφες εικόνες στα μπαλκόνια και τους κήπους.
Αν σας άρεσε το άρθρο Μοιραστείτε το
facebook